Rust en stilte

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik geschreven heb over mijn avonturen. Er is dan ook veel gebeurd in de tussentijd. Ten eerste ben ik vier weken geleden met Eveline voor een week naar Mombasa vertrokken. Dit is een kustplaats in het zuiden van Kenia. We zouden met de trein die richting op gaan, maar eenmaal bij het station aangekomen bleek dat de trein die week niet meer zou rijden. We hadden toen twee opties of terug naar huis gaan of het avontuur op een andere manier doorzetten. We hebben gekozen voor de laatste optie en zijn op zoek gegaan naar een bus. Na 4 uur wachten was het dan zover. Na 6 uur rijden door de nacht kwamen we aan in Mombasa. De stad is heel anders dan Nairobi. Het is er bloedheet, wat betekent enorm veel zweten. Gelukkig zat ons hostel niet ver weg van het strand waardoor we soms lekker even konden afkoelen. Naast het luieren op het strand zijn we ook de stad gaan bezoeken. Het is een erg mooie stad met veel smalle straatjes en huisjes. Daarnaast is het omgeven door helder blauw water waardoor je op de heuvel en erg mooi uitzicht hebt. Dit is dan ook de plaats waar je normaal gesproken veel toeristen ziet. Wij hadden daar weinig last van omdat veel toeristen zijn weggebleven vanwege de verkiezingen in februari. Na 6 dagen lekker vakantie te hebben gehouden zat onze tijd er weer op en namen we de bus terug richting Nairobi. We zouden nu overdag rijden zodat we ook nog wat van het landschap konden zien. Dit was achteraf niet de beste keuze. We hebben er meer dan 12 uur over gedaan, waarvan we zo n 6 uur in de file hebben gestaan. En hier in Kenia is de file niet zoals in Nederland. Een eenbaansweg wordt gewoon een vierbaansweg. Iedereen probeert zo snel mogelijk zijn bestemming te bereiken. Het was dan ook te verwachten dat we met onze grote bus twee keer tegen een andere auto aanzaten. Maar op een enorme barst in onze vooruit na was er niets aan de hand en konden we gewoon onze weg vervolgen.

Nadat we heerlijk uitgerust terug kwamen, hadden we nog een week met de jongens voordat zij voor 2 weken naar huis zouden gaan. Op zaterdag zou iedereen opgehaald worden door familie. Alleen de jongens die echt niet naar huis kunnen blijven de 2 weken op de andere locatie in Kuwinda. De meeste jongens werden in de ochtend al opgehaald of ze namen zelf de matatu om naar huis te komen. Toch blijven er altijd een aantal jongens die de hele dag moeten wachten totdat er iemand voor ze komt. Toen de jongens allemaal vertrokken waren was het stil en rustig op het terrein. In het begin moet je daar erg aan wennen. Want ik hoor ze normaal gesproken s ochtends vroeg al ontwaken uit hun slaap. Toch wen je er snel aan en is het eigenlijk heel relaxt dat het zo stil is. We hebben in deze twee weken veel leuke dingen gedaan en genoten van onze vrijheid.
Toch kwam er ook weer een eind aan deze stilte. De jongens kwamen na twee weken terug van vakantie en waren klaar voor een week kamp. Ik had de verantwoordelijkheid over de keuken en daarnaast had ik ook nog een team van jongens waarbij ik elk moment van de dag moest zijn.
Het was dan ook behoorlijk uitputtend en ben stiekem weg gegaan om gewoon even er tussenuit te zijn.

Ondertussen zijn de lessen weer begonnen en zijn ook bijna alle jongens weer terug. Ze horen dan wel allemaal op maandag terug te komen, maar gedurende het kamp kwamen er steeds weer een aantal jongens terug die niet op maandag waren gebracht. Helaas zijn er ook een aantal niet meer terug gekomen. Een van die jongens is Stanley. Hij leefde een lange tijd met zijn broertje op straat. Hij was hier voor een aantal maanden en kon met de vakantie niet terug naar zijn moeder. Hij is daardoor opgehaald door de man die hem van de straat heeft gehaald. Helaas is hij hierbij weg gelopen en terug de straat op gegaan. Hij zoekt nu elke dag naar plastic en slaapt bij een vriendje thuis. In de vakantie hebben Esther en Loes hem al gezocht en terug gebracht maar hij is toch weer de straat op gegaan. Esther en ik hebben toen gister besloten om hem met de man waarbij hij sliep opnieuw te gaan zoeken. Want we wisten dat hij wel graag terug wilden komen om naar school te gaan. Het was een heel avontuur. Door de smalle vieze straten en vuilnisbuilten op zoek naar een jochie. Je vond veel bezopen of aan de drugs zittende mensen. Die ons allemaal een hand wilden geven en hallo wilden zeggen. Uiteindelijk hebben we hem niet gevonden, maar hij is een paar uur later terug gekomen naar de man omdat hij erg graag terug wil komen. Hij komt als het goed is vandaag terug, maar hier in Kenia is dat altijd maar weer afwachten….